Anne olmayı düşündüğüm ilk andan beri heyecanlıydım, hemen hemen her gün hamilelik testi yapıyordum. İçimde bir canlının yeşerdiğini hissediyordum. İşte o an anne olduğumu gösteren iki çizgi, hayatımın en özel anını yaşacağımı gösteren bir simgeydi. Eşim de sevinç içinde karşıladı. O gün bebeğimizle ilgili hayaller kurduk ve ailemizle paylaştık mutluluğumuzu. Ertesi gün hemen doktora gittik, doktorda şaşırmıştı, daha bebeğiniz çok küçük şimdi gidin bir ay sonra gelin de minik bebeğimize bir bakalım dedi. Bebeğimi gördüğüm ilk an küçücük bir noktanın mucize olduğunu düşündüm. O minik mucize her ay biraz daha gelişti, biraz daha büyüdü, olgunlaştı. Hamileliğimin her anında dinamik bir değişim hissediyordum hem kalbimde hem bedenimde. Bebeğim ilk hareketlenmeye başladığında babasıyla birlikte onu sevip okşuyordum, elimi karnımda nereye koysam oraya tekme atıyordu, bu şekilde bir iletişim vardı aramızda, çok eğleniyorduk. Sonra büyük gün geldi. Son günlerde bebeğimle tanışacağım anı büyük bir sabırsızlıkla bekliyorduk. İlk göz göze geldiğimiz an sanki ruhlarımız da tanıştı. Mutluluk gözyaşları ilk kez bu kadar anlamlıydı.
0 yorum:
Yorum Gönder